22 november we gaan naar Helen een andere nicht van Ursula

22 november vandaag gaan we naar Helen een andere nicht van Ursula om daar twee dagen te staan. We rijden rond een uur of 10.30 uur bij Anita weg. Het afscheid nemen was even moeilijk omdat je ze waarschijnlijk nooit meer gaat ontmoeten of ze moeten naar Europa komen. We hebben een fantastische tijd gehad en gaan ze zeker missen. Het is niet zo ver rijden en binnen een uur zijn we dan ook en worden we door een uitbundige Helen ontvangen. Haar man zat op de maaimachine en had nog wel even te gaan wat een land rond het huis. Gelukkig allemaal gras want je zou zo'n grote tuin met planten en bloemen hebben. Het is evengoed een heel onderhoud denk ik. We gaan koffie drinken en krijgen een rondleiding door het hele huis. Het is heel anders dan bij ons maar leuk om te zien hoe zij hier wonen en leven. Ze zijn nog een huis aan het bouwen voor een van hun kinderen net achter hun huis. Nadat we de koffie op hadden gaat Helen ons de omgeving laten zien. We rijden richting het strand voor een mooi uitzicht. Het was er heel rustig maar hier mag je in ieder geval zwemmem en het veilig. We maken een hele lange wandeling over het strand tot aan het eindpunt van ruim een uur. Ursula heeft tijd om herinneringen op te halen. Vlagen van de gesprekken die ik opvang gaan over de kinderen van Helen. Ik loop met mijn eigen gedachten aan het strand en heb zo mijn moeilijke momentjes morgen is het twee jaar geleden dat Hans is overleden. Het maakt mij weer verdrietig. Als hij dit alles had kunnen zien wat wij tot nu toe hebben beleefd zou hij heel trots zijn geweest. Sommige dingen zou hij zelf nooit gedaan hebben maar gunde het mij om alles te doen wat ik wilde dat maakt dat deze reis ook heel speciaal is. We gaan aan het eindpunt kijken of we een ijsje kunnen kopen. We lopen eerst naar een soort van Restaurantje die hadden geen ijs. We worden doorgestuurd naar de gevangenis aan de andere kant. En ja hoor een oude gevangenis die je kan bekijken en een kiosk die ijsje verkoopt. We kiezen natuurlijk een flink ijsje want na zo'n tippel hebben we dat zeker verdiend. Er zijn verschillende wandelroutes van dit  punt zo ook naar de vuurtoren maar dat zou ongeveer 3 uur lopen zijn. We gaan terug over het strand naar de auto om vandaar uit naar de vuurtoren te rijden. Wat een klim om daar te komen maar goed dat we getraind zijn. Het is de moeite waard geweest om naar e vuurtoren te gaan weer zo'n wauw momentje. Een geweldig uitzicht het hele stuk dat wij hebben gelopen zie je onder je liggen. Het is tijd om terug te gaan en rijden na ongeveer een klein half uurtje het pad weer op. De man van Helen is al begonnen met het avond eten klaar te maken hij is zo'n beetje de kok in dit gezin. Het is weer heerlijk er wordt gelachen en veel herinneringen opgehaald door Hellen en Ursula. Foto's bekeken van Ursula's gezin en familie later op de avond komen de oude fotoboeken van Hellen tevoorschijn van de tijd dat Ursula daar was zo'n 27 jaar geleden. Rond een 23.00 uur zijn we naar de camper gegaan de wijn was op het was mooi geweest voor vandaag.